17. tû û bedewîya te



wek kulîspîye porê te

reng û bîhn dide

bayê

û

xwezaya te,

lêvên te pelê gul û kulîlkan dirûvê xwe pêdixin,

lê qûna xwe jî diçirînin nikarin bibin wek lêvên te,

çavên te yî kesk û sor û zerî

şemal dide bûkên baranan..

dibê qey xwedê bi qelema hibr lê bêdawî çêkiriye biriyên te

wek ewrên reş daye ser herdû çavên te

taka rihanê şerm dike were qiyasê bi bejn û bala tere,

balîvê pelûş gû xwariye li ber sing û berên te

dermanê mirinên bêdawî ye cotên memikên te

birih dike kaînatê dîtina te

cenosid li kul û derda tînî bi her nihartinek te

çi wesfê xweş hebin nake têrî pezindana te

werhasil bira li vir bimîne bedewîya te

ez hinek din jî pêda herim ewê bixwe serê te



daxuyanî: temam law! ez zanim ne çarînin û serê kafiyeyan li alîkî qûna wan li alîkî çûye ew jî qebûl û ez îtîraf dikim ez ne şaîrim lê hûn jî îtîraf bikin ger şaîrbûma minê helbestên hêja biafiranda..