1. bÎranînên ku mirov bike neke ji bîra mirov naçin.

neyse ez dest pê bikim.



hevaleke me yê dîyarbekirî hebû ku li almanyayê dijî ji ber ku bi keçikeke alman re zewicî ye bavê wî wek cezayê ew şandiye eskeriyê. "bila tirk li wir bikutine qûna te û bila hişê te were serê te. heke ku te wek mêran eskeriyê qedand ezê jî ji xanima te re bêjim 'bûka min e'"

rebeno qet bi tirkî nizanibû. wek mirîşka gêj li çolê digeriya herkesî henekê xwe pê dikir. baş e ku ez laqî wî bûm û min ew bir cem xwe me sebra xwe bi hev dianî. neyse rojek ji rojan me ji xwe re çay standibû û me vedixwar li bexçeya qantînê û me sohbetê dikir bi hev re. min hew dît ku 2 fermandar li ber serê me sekinîne.

- türkçe bilmiyor musunuz ulan acayip acayip konuşuyorsunuz.

- komutanım wallah arkadaş türkçe bilmiyor.

- nasıl bilmiyor lan dalga mı geçiyorsunuz benle?

- almanyadan gelmiş. türkçe bilmiyor.

- haaa. türkçe bilmiyor musun oğlum.

- biraz

- tamam tamam. ich liebe dich asker. bu çocuğa türkçe öğret tamam mı.

- emredersiniz qomûtanim. *

2. (bnr: emredersiniz qûnêtenim)

3. di meha yekemîn de em qasî çil kes bûn, li holekê mîna sînemayî de li ser rêxistinên terorîstî yên tirkiye qasî ku saatek semînerek slaytî û axaftinê dan..baş nayê bîra min dibe ku yuzbaşiyek bibe, semînerê dida.. dawiya semînerê got gelo pirsên we henin bêjin.. eskerekî ku beşa rêveberiya giştîyê (bi tirkî kamuyê) an siyasetê xelaskirîbû û di nav me de ku bi tirkiya stenbolî ve mijarên sîyasetê pir diaxfî destê xwe rakir û got:

-qomutanim .... eşkere bû ku rêxistina terorîstî ji aliyê mîtê ve hatiyê avakirin û ocalan jî ajana mîtê ye.. qomutanim uğur mumcuyî ku ..

lê yuzbaşî nehîşt ku pirsê xwe bêje, bi avayekî tund û hers rabû û got: "lan ne demek teror orgutunu mit kurar,dewlet 30 yildir kendi kurdugu orgutle mi çatişiyor lan, adin ne senin..sen seminerden sonra yanima gel.. * başka sorusu olan, çawa tu dibêjî rêxistinekê terorîstî ji aliya devletê ve tê avakirin.. dewlet sîh salan bi rêxistina xwe damezrandî re dikeve pevçûnan..hwd ..

pirsekek dîn heye got lê hol bêdeng ma.....

4. (bnr: kesê neçûye eskeriyê û niyeta wî jî nîne)

5. (bnr: hema tin e)

(bnr: bila nebe)

6. (bnr: emredersînîz qomitan nim)

7. (bnr: kesê ji bo wan li benda leşkeriya biperetî ye)

8. (bnr: jixwe di her du sal de yekêk eskeriyê bipanot tên)

9. (bnr: rojekê ez û serê hezaran) *

10. (bnr: min pihînekê li deriyê albayî da têketim odeyê)

11. xwedê hez bike, înşellah, ji bo min, yê di rêz a bankê de sekinandin tenê be.

(bnr: leşkeriya peretî)

12. Min bi pehînekê derî vekir û ketim odeya orgeneral asdfghhjjyggsjsjd

13. We go eskerî? min bixwe tu eskerî nekir canekem. Ez şofer bûm. Qîzekê tabûr qumetanê me hebû. porzer, çavşîn, bejinzirav, gerdenşemal û lebxemûşbû. min herro wê dibir dibistanê û min wê dianî malê. Hew.

14. (bnr: çûna halkbankê)

15. (bnr: înşileh wê heftiya bê li min jî hasil bibe)

16. qomutan ji kurikekî êlihî re qala tiştekî dikir, du caran dubare kir, lê rebeno fêm nedikir û wê çaxê qomutan got derkeve û ji min re got:

- yaw bu aptal kurtlere birşey anlatmaktan biktim. sen yap oglum.

min got, temam û min sax kir.

her wiha rojekî ji bo nimêja îniyê destmêj digirt. ez jî sofî bûm lê nediçûm îniyê. got, weh çima! min got ez şafî me û bi 5 kesan nimêja îniyê nabe. di cihê xwe de sar bû. got ma tu ji ku ye, bersiva xwe dam. min got, "musaadenizle, vakit namazini mescitte kilacagim". û hingî kêfa min hatibû ku ji nav dilê min pirpinîk û mêşhingivan difiriya. riyekî din a baş û bêtalûke tune bû ku kurdbûna xwe rê bidim.

ji xwe tu carî min li paş wî nimêj nekir, min meletiya wî qebûl nedikir ku digot, xoce ya tu bibe melayê me ya melayitiya min qebûl bike. li gorî hisabê wan, nimêja civatî, ji ya tenê meqbûltir û xêrtir e. û gazincan dikir: oglum hadi sen daha çok hayir istemiyorsun, bari bizim hayirlarimiza vesile ol. lê ez ji wan aptal kurtler bûm û min digot: teşekkur ederim ancak yalniz kilmayi yeglerim. * * min dilê wî rihet nekir û nekir.

her wiha min wê çaxê dît ku li tirkiyê kurd mîna îrlandayi ne, şafîtiya wan û kurdbûna wan hev zeliqîne lê ferqekî heye, haya kurdan jê tune ye.

17. Di eskeriyê de, Çaxa Ecemî bûm, Em hînê avêtina sîlehan dibûn, Her kes nîşana xwe hildida û hedefa 50 metre dûr re gule berdida, hedefa me noqteyekî li ser kaxizekî bû.

Dora min hat, cara ewil bû, min destê xwe re sîleh hildida, heta wê çaxê min sîleh nedîtibû. Min pozê tifenga xwe zivirand hedefa xwe, ez ji ber dengê sîlehan din nikaribûm konsantre bibim him jî çavên min ji dûr baş nabîne, berçavkê min jî ba min nebû, min tenê kaxiz dîdit lê ortê wê de noqte moqte tunebû çawa lêxim! Axirê min 3 heb gule berda gere min noqtê re lê bida lê noqte çi halê çi, gule neketibû kaxizê jî, li ser wê de hema bêje qulikek jî tunebû, qomutan li min keniye leqirdî kir, go "tu kurd nînî" min go "erê", ew go "eyb nîne ji te re"

mêrik tirk bû, dizanî kurd gava bavêjin baş lêdixin. Welle min wê çaxê ne ji boyî xwe li ser navê kurda ber xwe ketim...