ji serî heta dawî, bi kêfxweşiya andreyê kêfxweş bûm, a ku ji ber vegera bavê xwe, gelekî dîlşa ye. di hin sehneyan de çi xweş li bavê xwe neriyaye. derhêner bi rastî jî wî lehengî xweş resimandiye yê ku him ji aliyê bavê xwe ve û him jî ji aliyê birayê xwe ve tê birêvebirin. lê asoxî qebheta mezin dikeve milê wî û di wê kêliyê de mezin dibe. zarokatiya wî dimire. hezkirina bav ji xwe di lêxistina dawî de notr bûbû û di sehneyên dawî de ew him birayê xwe û him jî bavê xwe birêve dibe...

lehengê sereke îvan... di sehneyê de diqêre ya ku bavê wî bi avê diherike û noq dibe. heta wê demê min têkoşîna wî bi meraq dişopand û piranî jî min heq da wî. jbk piştî 12 salan... tu tucarî pê re wext derbas nekiriye. bi ser de, êdî nizanim ji ber ehlaqa rûsan e, yan jî sarbûna lehengê bavî bû, ne maçîkirin, ne himêzkirin... ev îvan jî çavsor dibe. me'da wî ji bavê wî dixele. bav jî wekî despotek e. îja di sehneya noqbûnê de ew çi gotineke ji dil bû "babpa!" ev bangkirina bav, kurtefîlmeke kurdî anî bîra min. bav layê xwe di almanyayê de dihêle û ew tê dersînorkirin û îja lawik ji paş wî diqêriya "bavkoo!" her wiha. fîlmekî xweş bû. destê gulê jî sax be. fîlmekî xweş wergerandiye.