1. nizanim min mijar rast vekir an na? ama ji xwe hûn ji min fêhm bikin bes e (an hûn ji min fêhm jî nakin?*). li ba min, meseleyên wisa pir in.



rojekî ez û birayê xwe çûn beqalê ji bo gizgizokê(topaç) bikirin. ez pêş de birayê min paş de, em ketin beqalê. ketin beqalê û me mêze kir kesek ne xuya ye li beqal. ez dikenim û dibejim abê! abê! kes dengê xwe dernaxîne. deqeyekî şûn de ew kurê qehbê derket holê û milê min girt.

go, we yê dizî kiraba ne wusa? min jî got na welle abê diziya çi halê çi. ji min bawer nekir û ez dahf dam ez wekê sezercîk ketim erdê...

eger min dizî kiriba, heqê wî hebû, bila ez tenê ne dahf nedabama bila li min jî bixista. lê min ne tiştek wisa kiribû ne jî ez tiştekî wisa fikirîbûm.

niha jî kengÎ ew mesele tê bîra min, ji ber dahfdanê ez hêrs dibim, dema gotina dizo ya beqal tê bîra min ez fêdîkar dibim.