6. ji bo kurmanciyê ya rastî malperek wîha lazim bû. lewre di tirki de ferhengên ekşî, îtû, ûlûdax û hwd. herçiqas ran bûne jî, lê dîsa jî di medyayê de cihekî taybet digirin. wek mînak, dema mirov ji bo wetaya peyvekî lê dinêre, dibîne ku herkes tiştek nivîsiye. hingê, ya rastî mirov baş fêm dike ku ev wateya vê peyvê çiye. tebî, ji bilî wan ji bo tiştên rojane, bûyerên girîng jî gelek kêr tê. lê bi min ji her tiştî girîngtir eve ku divê her nivîskar beriya her tiştê peyvên herêmî binivîsin, rave bikin û herwiha gotinên pêşiyan û biwêjan jî...





(bnr: ser xêrê be)

(bnr: xwedê emrê te dirêj ke)