60. qet nayê bîra min ku demekê an jî cîhekî behsa moderntî ya xwe kiriye. min di emrê xwe de qet carekî negotiye ez mirovekî modern im. min di derbarê misilmanî û qur'anê de fikrên xwe yên taybet diyar kir, bi ser de ne carekî ne du caran, dibe kû deh caran. lê dîsa jî hê nehatiye fêhm kirin. xuyaye ku hezar caran bêjim jî yê pere neke. tişta ku min kir, piçek parastina moderîzmê bû. parastina min a modernîzmê, min nake modern. karmatî bila nivîseke min a min di tê de qala moderntîya xwe kiriye nîşanî min û hemû nivîskaran bide, soz didim ku ezê edî tixûba xwe bizanibim û dengê xwe bibirim.



em werin mesele ya guherînê. guherîn tişteke baş e. ji xwe perçeyeke diyalektikê ye û metodên diyalektîk jî şîfreyên dinyê û fezayê ye. min ev hevoka ku "cîhê ku qeîdeyan bikare bên guhertin li wê derê xêr nayê" got, lê gelo ji bo çi got. weke tê bîra min, min ji bo misilmanîyê got û ez dizanim baş tê bîra karmatî jî. erê vê gotina xwe dîsa dubare bikim: "oleke ku qeîdeyên wê tên guhertin, xêr jê nayê".