47. dema navê wî dibihîzim, hebhinarkên tehmxweş tên bîra min, weka hebên hinarkê, dêmên sor ên keçikan tên bîra min yanî piçek romantîzmeke nîvcomayî, ji nişka ve êşa semîramîsê weka gamêşekî qûnde di dilê min de rûdine, nema dikarim bêhn bigirim, de dev jê berde loo/êÊ tu bala xwe bide hebhinarkê û teşiya bê,destara berfê berîvana baranê.. neyse nexeyidin ji vê çîrokê wê gewriya we dil bide kêrê..

helbestên wî her û her qala bûyerekê dike tu ne têde bî jî hîs dikî ku di derûdora te de qewimiye weka bayekî hênik ji hêl stûyê te derbas bûye..

min ji vir 5 meh berê di kolanên amedê de ew dîte, me piçek axifî, gelek zarşerîn û diltenik bû, nedigot îllam ez bipeyivim, ji min pirsî got tu herî zêde ji kîja helbestê min hez dikî( fikirîm, gelek fikirîm di nava 5 saniyeyan de bi qasî du roj fikirîm) min got janya! weka ku çirûskek li ortê çavên min hilbifirin, lê min got tehma helbestên te bi demê re diguhere, cara ewil kul1 bû (min xwast biqîrim, de haa tu li kû maa?) lê paşê guherî li ser hebhinarkê qelibî falan.. ji min re got tu zanî, dema ku janya nû derket kes jê hez nekir her kes rexne kir û got ev çi helbest e îja?! (min xwest bêjim çima çavên wan kor, guhên wan kerr, dilên wan reş in?) min got wan deman kes hînî van tiştan nebûn dibe ku ji ber wê be û bi rastî jî têgihîştina wê zehmet e(em kurd teral in teral kakacan) piştre heta mala wî em meşiyan qala gelek tiştên xweş kir, naxwazim li vir binivîsim bila ev jî di navbera me de bimîne, kapîş?