13. zarokên welateke bindest in, ji ber hindê peyv zû li wan dikeve.. gelekî dilnazik in.. ji ber ku hîn tu kesî ew bi awayek cidî nexwendine û bi awayek cidî rexne li wan negirtine hîn bi rastiya heyîna rexneyê nehesiyane.. cara pêşîn dema peşkên rexneyê bi ber guhê wan dikeve wek qebîleyên efrîqî yên çav bi kamerayê ketîn nizanin çi bêjin û çi bikin hema xwe bi dê û jina kamerevanên reben dixin.. yanî hawara xwe digihînin çêr û dijûn û heqaretan.. krîterên wan ên rexnegiriyê jî bes di asta filan rista filan pirtûka te zêde kûr û zêde kompleks e mirov nikare bihêsanî xwe bidewliqînê ye.. eger hûn ji yekî re bêjin tu ne tu nivîskar î û nivîskariya te bi kêrî seriyek pîvaz nayê wê xwe aciz bikin û xwe bispêrin îma û qerÎneyên di asta zarokên çarlepka diçin de.. û ya herî xirab pirraniya wan xwe dane ber per û baskên partî û rêxistinan.. wekê tellalên şah û padîşahan heta êvarî bi ser navê welatparêziyê dikin heyhêê û heyhooo!