1. misqal: tişta herî biçûk.

Gelo wexta nivîskarê vê çîrokê wê dixwîne, misqala coş û te’ama edebî jê werdigire

2. ji bo tiştên ku gelekî hindik in, tê gotin. heta ji bo fişalkirina wê misqala zirrê jî tê gotin.



- çawa yanî? xwarinê xwaribûn ji te re lalîkek jî nehiştibûn?

+ na lo, lalîka çi, qene bi qasê misqala zirrê jî nehiştibûn!

3. peyveke ji erebî derbasî kurdî bûye. di ferhengê de tê wateya giranbûn. wateya termî, yekîna pîvandina giraniyê ya ji bo tişten weke zêr, zîv, derman û rûnê dendika yên giranbuha tê bikar anîn e.

bi akadî meşkalû / meşkaltûm / şîklû, bi asûrî şîklû, bi ûgartî şekal, bi fenîkî mîşkal, bi îbranî şekel / mîşekal / mîşekol, bi aramî şîkla, bi ermenî mîtpal /mîspal, bi sûryanî sîklos /metkela, bi grekî sîklos û bi latînî jî siclûs e.

miskal di qur'anê de 8 cara bi wateya giranî derbas dibe. di hedîsan de jî di herdu maneyên xwe jî derbas bûye.

gelemperî giraniya vê pîvokê diguhere lê perê zêrîn yê xelîfe abdulmelîk daye çêkirin, 4.25 gram bûye. ji bo vî perî gel hem peyva dînar hem jî peyva misqal bikar aniye.

(bnr: zerre)

4. Di kuranê de werg derbas dibe:
Îdî kîjanî wekî misqala zirrê qenccîyek kiribe, wê ewê hey -hemberya wê qencîya xwe- bibîne.
Û kîjanî jî wekî misqala zirrê sikatîyek kiribe; wê ewê hey -hemberya wê sikatîya xwe- bibîne.
(Kurana Pîroz, 99: 7~8)