142. nivîskarê ku kûvî bûye û bi çolan ketiye. niha weke pezkûviyekî bi çiyayên cudî ketiye. mirovek bi du sedeman terka dinyayê dike an ji her tişt dibehece û dixeyide û hêviya xwe jî ji her tiştî dibire diçe an jî dest digihijîne zanîna rastîn û dibe dewrêşek û pişta xwe dide felekê berê xwe dide oxirê û ji her tiştî dûr dikeve, ku sedemê kovîbûna wî sedema yekê be riya wî riya xelet e, ku ya duduyan be bêjinê bila bê zanîna rastîn ji me re jî parve bike em jî bidin pey bikevin şopa wî lê na eger sedemê kovîbûna wî herdû sedem bi hev re bin hingê bila binivîse lew tu tovê ku ji te we ye tovê rastiyê ye bireşîne ku kulîlk venebin bihêle bila ax fedî bike, ne tu.