2. Gava ez piçûk bûm li gundê xwe min wextê razanê de serê xwe dida balgî û jorê ve dinêrî li ber razanê çavên min pê diket û xeyalên xwe bi şiklê wan re dikir. hinekî wan qalind, hinekî wan zirav, piçek rast, piçek xar bûn car caran dengê niga mişkan jê dihat wir de wê de diçûn û dihatin û bi hereketê wan xweliyên piçûk diketin erdê heyy gidî zaroktiya min anî bîra min. |
|
01.01.2016 01:38 |
mîr
|
mêrê ku ji jina xwe re taştê amade dike û dibe ser nivînan [20] |
|
dopamîn [1] |
|
sendroma kluver-bucyî [1] |
|
sendroma eisenmenger-î [1] |
|
stranên ku nivîskarên tirşikê vêga guhdarî dikin [1] |