372. Ez nizanim ezê ji ku destpê bikim, lê îroj min fêm kir ku heya ji dest mirov hat divê asta perwerda xwe bilind bike. Yanê mebesta min ji asta perwerdê nav û paşnavên pîşeyî an statû ye. Heya li ber navê mirov daçekên dr, prof, doç, mv filan û bêvan tune be gotina mirov pere nake. Min fêm kir an ez gihaştim wê qenaetê ku şîreta gel ya bo bikar anîna zimên kêrî tu tiştî nayê. Divê mirov hin tişta bike ku gel mecbûr bibe zimên bikar bîne.
Mînak: stranên xweş biafirîne go bila li te guhdarkin, maqaleyên zanyarî yên girîng binivîse bila ji mecbûrî bi zimanê te bixwînin. Fîlmên xweş çê bike an jî wergerîne, dûblaj bike bila temaşe bikin. Malper û sepanên kêrhatî yê pêdiviya mirov pê heye çê bike bila zimanê te bikar bînin. Pirtûkên di asta wêjeya gerdûnî de binivîse bila zimanê te bê nasîn. Di jiyana xwe ya rojane de ji kurdî pêve tu zimanî naxive, heçiyê bi te re axivî bila mecbûrî kurdî baxive.

Yanê mebest û armanca min ji van mînaka eve ku banga zûha, bê îcraet mixabin kêrî tiştekî nayê. Heçiyê derfetê wî hebe bi xwendinê xwe têbigihîjîne ji van banga an jî ji dijûn û sixêf kirina xelkê dê çêtir be. Yan na em li vêderê bi xwe lêdixin û bi xwe dilîzin. Wiha bidome emê tu carî negihêjin meqsed û mirazê xwe, pir pir piştî salàn rojekî emê van nivîsên xwe yê kevn bixwînin û gelekî hestiyar bibin û hew.....