374. piştî şewba koronayê derket, karê min sist bû. hê dişixûlim lê êdî her roj naçim kar û şevên ez li kar dimînim hindiktir bûn.
saxiya vê yekê zêdetir li malê wext derbas dikim, zêdetir wextê vala dibînim ji xwe re.

ev yek bû sedema tê derxistina hinek tiştan. yaw em mîna kole û dîlan dixebitin. te dî, ji bo mirovên nûjen dibêjin modern kole an jî koleyên nûjen. bi rastî jî wisa ye.
yaw em ji bo tu tiştî wext nabînin. dema me ji telefonên xwe 2-3 vîdyoyên komîk temaşe kir, em dibêjin qey em civakibûn û me wextê baş derbas kir.

bi xebatek wisa giran, mirov nikare ji bo xwe tu tiştî bike, ji xeynî wext derbas kirina li tora civakî.
weke mînak mirov nikare bi malbata xwe, têra xwe wext derbas bike, mirov nikare ji bo bipêşxistina xwe tiştekî bike, pirtûk bixwîne, derkeve xwezayê, mirov nikare birêkûpêk werzîşa xwe bike û hwd.
yanê tu bêjî ez ê bi malbata xwe têra xwe wext derbas bikim, tu nikarî tiştek din bikî. tu bêjî ez ê werzîşê bikim, divê tu ji gelek tiştan destê xwe bikşînî.

welhasil ev ne tu hal e. saxiya serê coronayê, bi min gelek kes vê yekê ferq kiriye.